بررسی اثرات داروی ciprofloxacin بر میزان اسپرماتوژنز در رت

زمینه: آنتی بیوتیک های خانواده فلوروکینولون بر روی بیماری های حاصل از باکتری های گرم منفی بسیار مؤثر عمل می کنند در حال حاضر اکثر کشورهای دنیا از این دارو استفاده می کنند. هدف از انجام تحقیق فوق، پی بردن به اثرات داروی ciprofloxacin در طول دوره اسپرماتوژنز در rat بوده است. مواد و روش ها: 20 عدد رت نر نژاد ویستار، به دو گروه (10=n) کنترل و(10=n) تحت مطالعه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت مطالعه، و کنترل در شرایط یکسان از لحاظ مکان و محل زندگی و نوع ماده غذایی و آب آشامیدنی نگهداری می شدند و فقط گروه تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل از دوز درمانی داروی ciprofloxacin به میزان 5/12 میلی گرم برکیلوگرم در طول 60 روز (طول دوره اسپرماتوژنز) به صورت محلول در آب آشامیدنی استفاده کردند. در پایان روزهای تیمار (روزهای چهل و هشتم و شصتم) از جهت سنجش میزان تستسترون از ناحیه دمی 5 سی سی از هر سر موش صحرایی خون گیری به عمل آمد. جهت ارزیابی مراحل مختلف اسپرماتوژنز از بافت بیضه در روز شصتم نمونه برداری شد و توسط فرمالین 10 درصد بافر نمونه ها تثبیت گشتند. یافته ها: طبق مشاهدات در زیر میکروسکوپ نوری و آنالیز انجام شده آماری، درصد لوله های سیمینیفر در گروه کنترل به میزان معنی داری (05/0p<) سالم و نرمال بودند و به عبارتی در مرحله دهم (sc 10) قرار داشتند. از سوی دیگر درصد لوله های منی ساز موجود در گروه تحت مطالعه حضور سلول های سرتولی، توقف بلوغ سلول های اسپرماتوسیت اولیه، اختلال در تفکیک و تمایز اسپرماتیدها هیپو اسپرماتوژنز را نشان می داد که این یعنی لوله های سیمینیفر از لحاظ تکاملی در مراحل sc 2، sc 5-4 و sc 9-6 واقع بودند. میزان هورمون تستسترون در گروه تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج حاصله در گروه تحت مطالعه و مقایسه آن با گروه کنترل نشان داد که میزان تستسترون کاهش یافته بود و تحت آنالیز آماری این یافته ها به میزان (05/0p<) معنی دار بود. از آنجا که طبق تحقیق ما داروی ciprofloxacin با تخریب لوله های سیمینیفر و تأثیر آن بر تکامل مراحل مختلف ده گانه اسپرماتوژنر دارای اثرات منفی بر روی بلوغ اسپرماتوسیت ها بوده و سبب کاهش هورمون تستسترون در روز شصتم نسبت به روز چهل و هشتم بود، لذا احتمال می رود که مصرف طولانی مدت این دارو سبب کاهش میزان تستسترون و آسیب سلول های قاعده ای گردد و تکامل مراحل اسپرماتوژنز تحت تأثیر قرار می دهد.